"Όσο αυξάνεται η γνώση μειώνεται το εγώ, ενώ όσο μειώνεται η γνώση αυξάνεται το εγώ!"

22 Μαρ 2015

Η έκλειψη της πρωτοβουλίας


Του Πάσχου Μανδραβέλη, από την Καθημερινή

Οι πατερναλιστές –δεξιοί κι αριστεροί– είναι συνήθως άνθρωποι καλών προθέσεων, αλλά με λειψή σκέψη και μικρότερη φαντασία. Γι’ αυτό, όποτε αναλαμβάνουν εξουσία, το πρώτο που θα κάνουν είναι να περιορίσουν την ελευθερία των άλλων. Δεν προσπαθούν να διδάξουν τους ανθρώπους ποιο είναι το καλό και ποιο είναι το κακό. Απλώς επιτρέπουν ή απαγορεύουν.

Οι πατερναλιστές είναι οπαδοί μεγάλων θρησκευτικών και πολιτικών κοσμοθεωριών. Για παράδειγμα, ο αναπληρωτής υπουργός Παιδείας Τάσος Κουράκης ασπάστηκε νωρίς τη μεγαλύτερη κοσμική θρησκεία που άνθησε στον 20ό αιώνα. Γι’ αυτό και πιστεύει στο «μάντρωμα», για το καλό των υπηκόων του. Με αφορμή την έκλειψη ηλίου που έγινε προχθές (20.3.2015), έστειλε εγκύκλιο με την οποία ενημέρωσε τους διευθυντές των σχολείων για το φαινόμενο και τους προέτρεψε «λόγω των σοβαρών βλαβών που μπορεί να προκληθούν στον αμφιβληστροειδή χιτώνα του οφθαλμού εξαιτίας της υπέρυθρης ηλιακής ακτινοβολίας, οι διευθυντές και εκπαιδευτικοί όλων των σχολικών μονάδων παρακαλούνται όπως αναπροσαρμόσουν το ωρολόγιο πρόγραμμα της 20ής Μαρτίου, προκειμένου όλοι οι μαθητές/μαθήτριες να παραμείνουν σε κλειστούς χώρους καθ’ όλη τη διάρκεια της έκλειψης (10.30 - 13.00)... Οι περίπατοι χωρίς χρήση μεταφορικού μέσου, για τη Β/θμια Εκπ/ση, αναστέλλονται... Επιπροσθέτως, σας ενημερώνουμε ότι το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών θα εκπέμπει ζωντανά από τις εγκαταστάσεις του στην Πεντέλη τη μερική έκλειψη Ηλίου στη διαδικτυακή διεύθυνση noa.gr, ώστε κάθε ενδιαφερόμενο σχολείο να μπορεί να την παρακολουθήσει...».

Αυτή είναι η λογική των πατερναλιστών ιερέων κάθε θρησκείας. Το μάντρωμα αντί της διδαχής για τους πιθανούς κινδύνους. Προτιμούν να μη ζήσουν τα παιδιά μια μοναδική εμπειρία, λαμβάνοντας φυσικά όλα τα μέτρα προφύλαξης, αλλά να τη δουν από το κουτί μιας οθόνης.

Αντιθέτως, σε ένα ιδιωτικό σχολείο, στην Ελληνογερμανική Σχολή είδαν την έκλειψη ως ευκαιρία διδαχής. Εκαναν την 20ή Μαρτίου «ημέρα του Ηλιου». Στην ανακοίνωση που εξέδωσαν κάλεσαν και άλλους να παραστούν στον ιδιότυπο εορτασμό τους: «Είστε καλοδεχούμενοι και εσείς στο σχολείο για να παρακολουθήσετε το μοναδικό φυσικό φαινόμενο. Θα έχουμε την ευκαιρία να το χαρούμε με απόλυτη ασφάλεια με διάφορους τρόπους: με τα ειδικά γυαλιά, που μάλιστα θα τα έχουν κατασκευάσει μαθητές, με το εξειδικευμένο ηλιακό τηλεσκόπιο του σχολείου ή ακόμα και με έναν τρόπο που θα σας εκπλήξει, χρησιμοποιώντας μόνο τις... παλάμες σας».

Ας προσέξουμε λίγο τη διαφορά. Σε μια πρόκληση –η οποία, ομολογουμένως, εμπεριέχει κινδύνους–, στο συγκεντρωτικό σύστημα παιδείας ο υπουργός στέλνει φετβά για μάντρωμα των μαθητών μέσα στις σχολικές αίθουσες. Eτσι δεν θα κινδυνεύσουν, αλλά ούτε θα μάθουν. Στο σχολείο που έχει σχετική αυτονομία, τα παιδιά μαθαίνουν πώς να προστατεύονται από την έκθεση των ματιών τους στον ήλιο, αφού οι ίδιοι οι μαθητές κατασκευάζουν τα ειδικά γυαλιά και για τους επισκέπτες. Το ένα σχολείο κατασκευάζει και φοβισμένους μαθητές, επιρρεπείς στο «μάντρωμα»· το άλλο ενθαρρύνει την πρωτοβουλία.

Ο φετβάς του κ. Κουράκη πιθανώς να εξηγεί γιατί οι παντός είδους πατερναλιστές είναι και κατά της αξιολόγησης. Προτιμούν να έχουν στούρνους, άβουλους, υφισταμένους, ώστε να τους στέλνουν εντολές τι να κάνουν ακόμη και στην... έκλειψη ηλίου. Διότι, εδώ που τα λέμε, αν κοτζάμ διευθυντές σχολείων χρειάζονται εγκύκλιο για να αντιληφθούν τους κινδύνους που διατρέχουν από μια έκλειψη, τότε δεν έπρεπε να είναι δάσκαλοι, πόσο μάλλον διευθυντές. Ετσι δεν είναι;

15 Μαρ 2015

“Ποτέ Ξανά. 72 χρόνια μετά την αναχώρηση του πρώτου συρμού για το στρατόπεδο Άουσβιτς”.

“Ποτέ Ξανά. 72 χρόνια μετά την αναχώρηση του πρώτου συρμού για το στρατόπεδο Άουσβιτς”.
Της Μ. Γιαννακάκη, από badiera
Ξεκίνησαν χθες και κορυφώνονται αύριο με την Πορεία Μνήμης που θα πραγματοποιηθεί από την Πλατεία Ελευθερίας έως τον Παλιό Σιδηροδρομικό Σταθμό. οι εκδηλώσεις μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος της Θεσσαλονίκης
Ξεκινώντας από τη θέση του Jean Paul Sartre, το 1944, ότι “ο αντισημιτισμός δεν είναι απλά μια εβραϊκή υπόθεση, αλλά ευρύτερα θέμα ουσίας για μια δημοκρατία”, ας σταθούμε στο τι διαφοροποιεί τον αντισημιτισμό από τις άλλες μορφές διακρίσεων και ρατσισμού.
Ο αντισημιτισμός είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο: αλλάζει εκφάνσεις, μορφές, ρητορική, αλλά είναι η πιο δραματική απόδειξη ότι ο σκοτεινός Μεσαίωνας δεν έχει πολλά να ζηλέψει από τον δικαιωματικό 21ο αιώνα.
Διαρκώς ανανεώνεται το υπόβαθρο του μύθου που τον συντηρεί και τον μεταφέρει στους αιώνες. Από το Μεσαιωνικό “Οι Εβραίοι σκότωσαν τον Χριστό” έχουμε περάσει στις οικονομικές και κοινωνικές θεωρίες και τους μεγάλους σύγχρονους εβραϊκούς μύθους (“οι εβραίοι ελέγχουν τα ΜΜΕ παγκοσμίως”, “4.000 εβραίοι είχαν λάβει επιστολές τα ξημερώματα της 11ης Σεπτέμβρη να μην πάνε στις δουλειές τους”). Και όπως σημειώνει ο Pierre – Andre Taguieff, “Ανάμεσα στη μεσαιωνική, χριστιανική εβραιοφοβία και στον σύγχρονο εξισλαμισμό της αντιεβραϊκής υπόθεσης, δεσπόζει το πολιτιστικό ναδίρ του Ολοκαυτώματος”.
Ο αντισημιτισμός έγινε στη Ναζιστική Γερμανία μέρος της ιδεολογίας της εξουσίας.
Ακόμη και η Αριστερά, παραδοσιακά ταγμένη στο πλευρό των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, φλερτάρει κατά καιρούς με τον αντισημιτισμό, ντύνοντάς τον μάλιστα με τον μανδύα “προοδευτικών” ιδεών, είτε πρόκειται για ταύτιση των Εβραίων με τις ασκούμενες από το Ισραήλ πολιτικές (το κράτος του Ισραήλ εδώ νοείται ως συλλογική εβραϊκή κοινότητα), είτε ενσωματώνοντας θεωρίες συνωμοσίας “Οι Εβραίοι βρίσκονται πίσω από τα παγκόσμια κέντρα του καπιταλισμού”. Θέλω να επισημάνω τους κινδύνους που κρύβουν οι θεωρίες συνωμοσίας και η ξενοφοβία για τις ελευθεριακές και ανθρωπιστικές διαστάσεις της Αριστεράς, ακόμα και όταν αυτές εκφέρονται στο όνομα της εναντίωσης στην παγκοσμιοποίηση, των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων ή της μάχης ενάντια στον ιμπεριαλισμό.
Στον παραδοσιακό αντισημιτισμό παρατηρούμε “ουσιοποίηση” όλων των Εβραίων, όλοι θεωρείται ότι ενσαρκώνουν μία και μοναδική ουσία.
Ο θρησκευτικός αντιεβραϊσμός ανέκαθεν συντηρούσε “σύγχρονες” θεωρίες, όπως πχ ο εθνικισμός: σε μια εποχή που αναδύονταν τα κράτη-έθνη, ο Άλλος, γλωσσικά, εθνικά, θρησκευτικά ήταν, a priori, ύποπτος στην καλύτερη περίπτωση.
Το θεσμικό και νομικό πλαίσιο είναι απαραίτητη προϋπόθεση, αλλά δεν είναι πανάκεια. Καθημερινά διαπιστώνουμε ότι ζούμε σε έναν κόσμο που κάνει βήματα οπισθοχώρησης σε βασικά ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και όπου η προάσπισή τους θεωρείται πολυτέλεια σε εποχές κρίσης. Η απάντηση σε αυτά τα φαινόμενα είναι περισσότερα Δικαιώματα, περισσότερη Παιδεία, περισσότερη Δημοκρατία. Μόνο με αλλαγή νοοτροπιών θα προχωρήσουμε σε έναν κόσμο συνύπαρξης που θα βασίζεται στην πολυπολιτισμικότητα και τη διαφορετικότητα.
Δέκα χρόνια μετά τη διακήρυξη του Βερολίνου για τον αντισημιτισμό, το κείμενο είναι πιο επίκαιρο παρά ποτέ. Παρατηρούμε, δε, μια έξαρση του νεοναζισμού και του ρατσισμού σήμερα, όπου οι εγκληματικές επιθέσεις εναντίον μεταναστών, ομοφυλοφίλων και άλλων ευπαθών ομάδων εντείνονται, και ακόμη και μέσα στα κοινοβούλια η ρητορική μίσους είναι απροκάλυπτη, ενώ τα ποσοστά των εν λόγω μορφωμάτων ανά την Eυρώπη αυξάνονται. Οι κυβερνήσεις των κρατών καλούνται όχι μόνο να προσαρμόσουν το νομικό τους πλαίσιο στα διεθνή επίπεδα, αλλά και να παραδειγματιστούν από τις καλές πρακτικές άλλων κρατών, κυρίως σε ζητήματα εκπαίδευσης και διδασκαλίας της ιστορίας, πάντα έχοντας στο μυαλό ότι η ιστορία διδάσκει και παραδειγματίζει και δεν υποδαυλίζει μίση.

3 Μαρ 2015

Πώς θα έρθουν πίσω τα λεφτά;


Του Θανάση Μαυρίδη, από το capital.gr


Το κλειδί των οικονομικών και πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα είναι εκείνο των καταθέσεων. Αν δεν επιστρέψουν οι καταθέσεις που έφυγαν στο εξωτερικό, τότε η χώρα έχει ελάχιστες πιθανότητες να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την κρίση. Το ερώτημα είναι πως! Πως θα πειστούν οι καταθέτες να φέρουν πίσω τα λεφτά τους, όταν υπάρχει ο φόβος του κουρέματος και της άγριας φορολόγησης. 

Είναι ένας ενδιαφέρον γρίφος! Δεν είναι εύκολο να πείσεις τον κόσμο να "πουλήσει" την ασφάλεια που του δίνει μία μικρή ή μεγάλη κατάθεση στο εξωτερικό, όταν καθημερινά γίνονται δηλώσεις που τον καθιστούν στόχο. Που θα βρει το δημόσιο τα λεφτά για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις; Στους έχοντες και κατέχοντες. Που θα βρει λεφτά για να πληρώσει τους δανειστές; Στους έχοντες και κατέχοντες. Που θα βρει λεφτά για να ανοίξει την ΕΡΤ; Εντάξει, εκεί θα τα πάρουν απ΄ όλους μας και από τους έχοντες και από τους μη έχοντες. 

Η μέθοδος της "φορολογικής αμνηστίας" δεν θα πιάσει. Έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν με μηδαμινά αποτελέσματα. Και να φανταστεί κανείς ότι τότε το ελληνικό δημόσιο είχε έναν βαθμό αξιοπιστίας. Σήμερα η αξιοπιστία του ελληνικού δημοσίου συναγωνίζεται εκείνη των ομολόγων που εκδίδει κι αυτό δεν είναι παράλογο. 

Η μέθοδος του εκφοβισμού, επίσης δεν πιάνει. Εκείνοι που πραγματικά έχουν πρόβλημα και θέλουν να κρύψουν τα κλοπιμαία το έχουν ήδη κάνει. Μακάο, Σιγκαπούρη και δόξα να έχει ο Θεός της παραοικονομίας και του μαύρου χρήματος. Άντε και ξεκίνησαν κάποιου είδους εκστρατεία με την βοήθεια των Ευρωπαίων και κυρίως των Βορείων, οι οποίοι ακούνε φόρους και μαστίγιο και παθαίνουν μία ψυχική ανάταση ένα πράγμα. Το πολύ - πολύ να πιάσουν κανέναν ξεχασιάρη μικρομεσαίο! Ψίχουλα! 

Κάποιος άλλος τρόπος πρέπει να βρεθεί για να αλλάξει πλήρως το σκηνικό και να πειστούν οι Έλληνες να φέρουν πίσω τα λεφτά τους και να αρχίσει έτσι το τραπεζικό σύστημα να παίρνει ανάσες και να μην αναζητά κάθε εβδομάδα την ελεημοσύνη του Ντράγκι. 

Στην πράξη υπάρχουν δύο πιθανές λύσεις. Η μία είναι η εγγύηση των καταθέσεων με ρήτρα περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού δημοσίου (ας πούμε ακίνητα) κι η δεύτερη είναι ο πλήρης και απόλυτος έλεγχος των τραπεζών από την ΕΚΤ, σαν να πρόκειται για τράπεζες μιας άλλης χώρας. Την δεύτερη λύση δεν θα την συζητήσουν καν οι δικοί μας, αφού με ένα τέτοιο καθεστώς δεν υπάρχει πιθανότητα να αγοράσει ελληνική τράπεζα ελληνικά ομόλογα για να κάνει διορισμούς οκ. Κατρούγκαλος. Κι η πρώτη θα είναι άνευ ιδιαίτερης αξίας εφόσον η ελληνική κυβέρνηση δεν αποδέχεται την δεύτερη! Αν δεν μπορεί, δηλαδή, να πείσει για την αξιοπιστία της και για τις αγαθές της προθέσεις. 

Μία καλή κίνηση θα ήταν η επιστροφή στην Ελλάδα των καταθέσεων των επιφανών στελεχών της κυβέρνησης που σήμερα έχουν τα χρήματά τους σε ξένες τράπεζες, όπως οι ίδιοι έχουν αναφέρει στο πόθεν έσχες! Πως είναι δυνατόν να είναι κανείς υπουργός σε αυτή την κυβέρνηση που θέλει να αλλάξει την Ευρώπη και να μην εμπιστεύεται τα χρήματά του σε μία ελληνική τράπεζα; Να φέρουν, λοιπόν, τα λεφτά τους από το Λονδίνο και την Γενεύη. Και με το πλεονέκτημα που διαπιστωμένα έχουν στην επικοινωνία θα μπορέσουν να πείσουν έτσι περισσότερους Έλληνες να τους μιμηθούν. 

Το επόμενο βήμα; Εκεί χρειάζεται να συζητήσουν στα σοβαρά με την ΕΚΤ και τον κ. Ντράγκι. Με σχέδιο αυτή την φορά και όχι με γενικόλογες αναφορές για το πως λειτουργεί το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα και ποιο μπορεί να είναι το μέλλον του ευρώ. Με σοβαρότητα και όχι με κουτοπονηριές. Ίσως ο κ. Ντράγκι έχει τότε να προτείνει και μία τρίτη ή τέταρτη λύση. Αλλά το βασικότερο είναι η αξιοπιστία της χώρας και της κυβέρνησης. Κι αυτό δεν γίνεται με τον τρόπο που το επιχειρούν σήμερα...